بر اساس پژوهشی که مرکزی تحقیقات وابسته به دانشگاه آکسفورد بر آن نظارت داشته، انجام شده، پیش‌بینی می‌شود به دلیل وضعیت نابه‌سامان و ناراضی‌کننده حاکم بر اسرائیل میزان مهاجرت به این رژیم از سال 2016 به بعد سیر معکوس به خود بگیرد و میزان مهاجرت از اسرائیل از میزان زاد و ولد و مهاجرت به آن بیشتر شود دیپلماسی ایرانی: اسرائیل این روزها بیش از هر سالی در تنگنا به سر می‌برد. از یک سو آغاز بهار عربی که نزدیک به 10 ماه است منطقه را در نوردیده و از سوی دیگر از دست رفتن متحدان استراتژیک و حیاتی‌اش در منطقه یعنی مصر و تونس و اکنون محمود عباس، رئیس حکومت خودگردان فلسطینی و هم‌زمان متزلزل شدن وضعیت دشمنانی که به ادعای تلاویو شناخته‌شدگانی هستند که بهتر از آن دسته از دشمنان اسرائیل است که هیچ شناخته از آنها وجود ندارد، نظیر سوریه، اسرائیل را در تنگنای بسیار سختی قرار داده است. در این میان موضوع تشکیل کشور مستقل فلسطینی نیز مطرح شده که رنگ و بوی تازه‌ای به نگرانی‌های اسرائیل داده است. فلسطینیان به رهبری محمود عباس، رئیس حکومت خودگردان فلسطینی سرانجام تهدیدهای خود را عملی کردند و به سازمان ملل رفتند تا تشکیل کشور مستقل فلسطینی بر اساس مرزهای 1967 به پایتخت بیت المقدس را در سازمان ملل به رسمیت بشناسانند. حرکتی که به رغم فشارهای شدید اسرائیل و امریکا برای متوقف ساختن آن، عباس آن را رسما با ارائه تقاضای خود در یک نطق تاریخی در سازمان ملل از قوه بالفعل تبدیل کرد و جهان غرب مدعی دفاع از حقوق بشر و آزادی‌ها را در برابر آزمونی سخت قرار داد. در این رابطه روزنامه الحیات، چاپ لندن یادداشتی را به نقل از روزنامه انگلیسی ایندیپندنت به قلم خانم ماری دیجیوسکیو با عنوان "آیا اسرائیل تا 2048 وجود خواهد داشت؟" منتشر کرده که در آن آمده است: اسرائیل در برابر دو انتخاب ایستاده است، اول، تبدیل شدن از کشور به قلعه یا دوم، تبدیل شدن به یک حکومت بسیار ضعیف که به ایجاد رابطه فدرالی با همتای فلسطینی‌اش تن دهد. نویسنده این یادداشت سپس به دلایل طرح این سوال در عنوان مطلب خود می‌پردازد و تشریح می‌کند: مشکل اسرائیل مرزهای آن است که به رغم هزینه‌های هنگفتی که صرف آن کرده همچنان خلل‌پذیر و متزلزلند. اگر وضعیت سوریه از حالت فعلی خود بغرنج‌تر شده و وارد جنگ داخلی شود و از آن سو، در مرزهای سینا که سقوط نظام حسنی مبارک را شاهد بوده نیز وضعیت متزلزل شده و تنش در آن مرزها ایجاد شود، مشکلات امنیتی اسرائیل به طرز بی‌سابقه‌ای افزایش خواهد یافت. شاید به همین دلیل است که سفیر سابق اسرائیل در امریکا که تا سال 2009 نماینده تلاویو در واشنگتن بوده، تاکید می‌کند که اسرائیل به امریکا به شدت فشار می‌آورد که بیش از این به نظام سوریه فشار نیاورند تا نظام اسد سقوط کند چرا که سقوط نظام اسد به معنای نزدیک شدن سریع اسرائیل به مرز نابودی است. وی سپس می‌نویسد: مشکل دیگر اسرائیل رشد بی‌سابقه جمعیت جوان و پویا در کشورهای اطراف این رژیم است. جوانانی که دیگر تاب تحمل حضور رژیمی که خانه و کاشانه‌شان را اشغال کرده است ندارند و هیچ گونه سازشی را با تلاویو نمی‌پذیرند. در کنار این وضعیت باید آغاز بهار عربی را نیز اضافه کرد. بهار عربی که علیه نظام‌هایی برخواسته که با دولت اسرائیل توافق‌نامه صلح امضا کرده‌اند. انقلابی که می‌تواند به ایجاد نظام‌های دموکراتیک جدید در منطقه منجر شود و نه تنها به وجود دوران حضور تنها دولت دموکراتیک در خاورمیانه پایان دهد بلکه بسیاری از توافق‌نامه‌های امضا شده با اسرائیل را نیز ملغی کند. نویسنده این یادداشت همچنین یادآور می‌شود، نظام اسرائیل از درون در حال فروپاشی است. اگر چه تلاویو تلاش کرده با حمایت جامعه غربی هر گونه بی‌ثباتی و ناآرامی در دنیای خارج رقم بزند تا خود از هر گونه آسیبی در امان بماند، اما مساله این است که افکار عمومی درون این رژیم نیز از وضعیت بی‌ثبات و همیشه فوق‌العاده و مضطرب حاکم بر اسرائیل به شدت ناخرسند است و از استمرار آن خسته شده و فشارهای خود را به دولت مرکزی برای پایان دادن به این وضعیت آغاز کرده است. جامعه اسرائیل به هیچ وجه از وضعیت حاکم بر آن خرسند نیست و این مساله باعث شده تا آینده این رژیم مورد تهدید قرار بگیرد. در بخش دیگری از این یادداشت به مهاجرت یهودیان از اسرائیل اشاره شده و آمده است: بر اساس پژوهشی که مرکزی تحقیقات وابسته به دانشگاه آکسفورد بر آن نظارت داشته، انجام شده، پیش‌بینی می‌شود به دلیل وضعیت نابه‌سامان و ناراضی‌کننده حاکم بر اسرائیل میزان مهاجرت به این رژیم از سال 2016 به بعد سیر معکوس به خود بگیرد و میزان مهاجرت از اسرائیل از میزان زاد و ولد و مهاجرت به آن بیشتر شود. در آن صورت احتمال این که تا سال 2042 تا 2048 دیگر جغرافیایی به نام اسرائیل باقی نماند، وجود دارد.
نظرات